1- دانشگاه سمنان
چکیده: (10278 مشاهده)
در این مقاله نحوۀ شکلگیری فرآیند عاطفی گفتمان در شعر «غزل برای گل آفتابگردان»1، سرودۀ شفیعی کدکنی، بررسی و ارزیابی میشود تا نشان داده شود که چگونه فرآیند عاطفی شرایط گفتمانی جدید ایجاد میکند، این شرایط کداماند و چه معنایی تولید میکنند. در واقع، هدف این مقاله آن است که نشان دهد چگونه گل آفتابگردان، بهمنزله «منِ» خردگرا، از طریق رابطۀ عاطفی، احساسی، تنشی و پدیدارشناختی در گسست با خود قرار میگیرد، سپس از مرزهای «منِ» خردگرا فراتر میرود و در پیوند با «منِ» استعلایی به شوِشگر ممتاز تبدیل میشود. نشانه- معناشناسی بهمنزله یکی از شیوههای نقد ادبی نو، در قالب فرایندها و ابعاد مختلفی مطرح میشود که بعد عاطفی یکی از آنهاست. اساس بحث و بررسی هر گفتمان عاطفی را صورتهای بیان (دال) و صورتهای محتوا (مدلول) تشکیل میدهند، یعنی از رابطۀ تعاملی بین صورتهای بیان و محتواست که نظام عاطفی گفتمان شکل میگیرد و امکان مطالعه و بررسی منطقی میان آنها تحقق مییابد. مطالعۀ جریان عاطفی گفتمان، به معنای بررسی شرایط شکلگیری و تولید نظام عاطفی، و چگونگی ایجاد معنا از طریق آن است. در واقع، هدف این مقاله بررسی کارکرد گفتمان عاطفی در استعلای معنا و تغییر آن به فرآیندی نو و ممتاز است.
موضوع مقاله:
ادبیات کودک دریافت: 1391/6/15 | پذیرش: 1391/9/1 | انتشار: 1391/9/12