این پژوهش به شیوۀ توصیفی-تحلیلی با هدف شناخت بهتر پاچاهای(قصّه ها) مکتوب لکی و معرّفی ویژگیهای شخصیّتهای این قصّه ها انجام شده است. جامعۀ آماری این پژوهش عبارت است از: پاچا «هشت قصّه در یک کتاب» و «سه‌چارکی» از جهانشاه آزادبخت و افسانه‌های لکی از کیومرث امیری کله‌جویی. حاصل پژوهش نشان می دهد که نویسندگان این آثار در یادکرد صفات و خصلتهای شخصیّتهای داستانی اصرار ویژه ای دارند؛ و گاه این توصیفات در طول داستان چندین بار تکرار میشود. نکتۀ مهم این است که بررسی این توصیفات ما را در رسیدن به الگویی ویژه برای خلق انبوه شخصیّت داستانی راهنمایی نمی کند، ولی برای برقراری رابطۀ عاطفی ما با روایت و ملموس شدن جهان داستان نقش کلیدی دارد و گویای پیامی روشن دربارۀ رابطۀ انسان و جهان است. همچنین توصیف ویژگیهای شخصیّتها به همذات پنداری با آنها، باورپذیری وقایع و خویشکاریهای قصّه ها یاری می رساند. می توان گفت نقاط عطف شخصیتها در پاچاها (به خصوص شخصیت اصلی) به طرح هنرمندانۀ داستان منجر می شود.
پژوهشهای ادبی