فرم‌شناسی تلمیحات روایی- قرآنی در مجموعه اشعار شفیعی‌کدکنی

نوع مقاله : پژوهشی اصیل (کامل)

نویسندگان
دانشگاه اراک
چکیده
تلمیح یکی از کهن‌ترین و پرکاربردترین فنون و صنایع ادبی ـ بلاغی است که سبب غنای معنایی و زیبایی زبانی شعر می‌شود؛ اما در ادبیات و شعر معاصر، رشد دانش ادبی و گسترش مطالعات نقد ادبی سبب تنوع و پیچیدگی کاربرد این صنعت ادبی در شعر شده است که بررسی و تحلیل ظرافتهای ساختاری و نحوۀ سازوکار آنها نیازمند مطالعات دقیق‌تر با رویکردهای نوین است. از این رو، پژوهش حاضر در صدد است به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی ساختار تلمیحات روایی ـ قرآنی در مجموعۀ اشعار شفیعی ‌کدکنی را با روشی نوین بررسی کند تا دریابد شفیعی ‌کدکنی با چه شگردهای فرمی از روایتهای قرآن در تلمیحات شعری‌اش استفاده کرده و بر این اساس، چه اقسام تلمیحی در شعر او وجود دارد؟ بر اساس نتایج، شفیعی ‌کدکنی شاعری است که در تلمیحات روایی ـ قرآنی خود قسمتهای مختلفی از داستانهای معروف و شناخته‌شدۀ قرآنی را با نوآوری‌ها و هنجارشکنی‌های ساختاری و هنری متنوع و پیچیده‌ای به کار برده است که سبب ایجاد اقسام مختلف تلمیحات تشبیهی، ساختاری، آیرونیک، چندوجهی، ترکیبی، پژواکی و نام­دهی خاص در شعرش شده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


- Cuddon, J. A. A dictionary of Terms and Literary theory.2013.
- Heylen, Susan. Allusion and Meaning in John 6. Berlin. New York: W de G. 2005.
- Hollander, John. The Figure of Echo: A Mode of Allusion in Milton and After. Los Angeles. London: University of California Press. Berkeley. 1981.
- Perri, Carmela. on alluding. Poetics 7, North Holland Publishing, p. 289-307.1978.
- Purdy, Dwigh .H. Biblical Echo and Allusion in the Poetry of W. B. Yeats Poetical and the Art of God. London and Toronto: Associated University Presses. Bucknell university press. 1994.
- Thomas, R. F. Virgil's Georgics and the Art of Reference. Harvard Studies in Classical Philology, Vol. 90, p. 171-198. 1986.
- Lennon, Paul. Allusion in the Press: An Applied Linguistic Study. Berlin: Mouton De W.G Gruyter. 2004.
- Sommer, Benjamin. D. A Prophet Reads Scripture: Allusion in Isaiah 40-46. California: Stanford University Press. 1998.