جلال‌الدین محمد مولوی برای ارائه معارف والای عرفانی خود از ظرف حکایتهای تمثیلی بهره می جوید تا پیامهای عمیق و دشواریاب مثنوی را برای مخاطب آسان و عینی سازد. او برای این منظور بیشتر به سراغ قصّه‌هایی می رود که در اذهان مردم سابقه دارد اما از قصّه مأخذ حکایتی می‌سازد که مورد نظر خود اوست و پیام او را در بر دارد. او در داستانسرایی نیز درایتی شگرف داشته و گاهی عناصر داستانی را در حدّ رقابت با داستان نویسی جدید متناسب با ظرفیت حکایتها به کار گرفته است. در این پژوهش عناصر داستانی با روش مقایسه‌ای در دو حکایت مثنوی و الهی‌نامه عطار با عنوان «التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را...» مورد بررسی قرار می‌گیرد با این هدف که موارد قوّت و ضعف هر یک از دو حکایت نشان داده، و چگونگی استفاده از عناصری همچون طرح و پیرنگ، شخصیت، گفتگو، زاویه دید، صحنه‌پردازی، زمان، مکان، گره افکنی، گره‌گشایی و درونمایه حکایتها به صورت مقایسه‌ای بررسی و تحلیل شود.
خلیلی جهان تیغ,دکتر مریم . (1389). مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی‌نامه (التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را). پژوهشهای ادبی, 7(29), 31-48.
MLA
خلیلی جهان تیغ,دکتر مریم . "مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی‌نامه (التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را)", پژوهشهای ادبی, 7, 29, 1389, 31-48.
HARVARD
خلیلی جهان تیغ,دکتر مریم. (1389). 'مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی‌نامه (التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را)', پژوهشهای ادبی, 7(29), pp. 31-48.
CHICAGO
دکتر مریم خلیلی جهان تیغ, "مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی‌نامه (التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را)," پژوهشهای ادبی, 7 29 (1389): 31-48,
VANCOUVER
خلیلی جهان تیغ,دکتر مریم. مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی‌نامه (التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را). پژوهشهای ادبی, 1389; 7(29): 31-48.
پژوهشهای ادبی