«نفثه‌المصدور» را «شهاب‌الدین محمد خُرَنْدِزی نَسَوی» پس از تازش مغولان به ایران و کشته شدن «جلال‌الدین خوارزم شاه» با نثری شاعرانه می‌نویسد و در آن به شرح دردها و دربه‌دریهای خود می‌پردازد.
این کتاب دارای سبکی سه‌گانه: ساده، فنی و مصنوع و سرشار از آرایه‌های درهم پیچیده و چند لایه شعری است. آرایه‌ها و ابزارهای آفرینش شعر را در این کتاب ـ براساس کاربرد و بسامد ـ می‌توان به سه گروه تقسیم کرد:
پژوهشهای ادبی