کانون روایت در تحلیل توانمندیها و شگردهایی که داستانپرداز برای شکل دادن به حکایتهای خویش از آنها بهره گرفته، اهمیّت فراوان دارد تا جایی که هرگونه ایجاد تغییردرکانون روایت، سبب ایجاد تمایز و تغییر درجریان اصلی داستان و حتی موضوع آن میشود. به علاوه، ما هیچگاه در داستان با رخدادهای خام سر و کار نداریم، بلکه با رخدادهایی روبه‌رو میشویم که به شیوهای خاص بازنمایی شده و از کانون ویژه‌ای به آنها نگریسته شدهاست.
گوناگونی کانونهای دید و شکلهای مختلف ارتباط راوی با کانون ساز و زاویه دید در مثنوی چنان جذاب و آگاهانه صورت گرفته است که تحلیل آن میتواند گوشههایی از نبوغ مولانا را درآفریدن اثری فرا زمانی و فرامکانی به نمایش بگذارد.
این مقاله که به شیوه سند کاوی نگاشته شده است، سعی دارد گونههای مختلف کانون دید را با تکیه بر داستان «دقوقی» بررسی کند.
پژوهشهای ادبی