نگارنده در این مقاله، ضمن معرفی یکی از نمونه‌های شعر مذهبی، که در مدحِ امام هشتم شیعیان(ع) سروده شده است، یعنی شعر «کوچه‌های خراسان» از زندهیاد قیصر امین‌پور به بررسی و تحلیل ساختاری آن شعر در دو ساحت شکل و محتوا –با الگوهای نقد نو- می‌پردازد.
نتیجه بررسی نگارنده این می‌شود که شاعر شکل مناسبی برای مضمون، محتوا، اندیشه و عاطفه مورد نظر خود "انتخاب" کرده، و با "ترکیبِ" مناسب عناصر مختلفِ موسیقی و زبان ساده و زنده و صمیمی و تخیل تازه و گیرا به مضامین مدحی و معارف شیعی مورد نظر خود شکلی محسوس، عینی و "متوازن" بخشیده و در دو محور جانشینی و همنشینی زبان موفق عمل کرده است.
پژوهشهای ادبی