In the Persian language grammar resources, there are disagreements about the matters such as construction of verb from infinitive or infinitive from verb, dividing the verbs into regular and regular verbs, the number of past morphemes, and originality of phonemes "t" or "d" at the end of the present stems; and even sometimes there are "negligence" in the categorization of causative, prayer and imperative verbs as the regular or irregular verbs. In this article, the views of the syntax authors are criticized through studying the grammar books and articles, and after concluding in each case, a relatively new classification of the construction of the verb is presented under the new titles as follows: "1. Regular verbs; 2. pseudo-regular verbs; 3. Irregular verbs; 3. multi-root verbs". Other major results are as follows: the past stem is constructed during the initial construction of the present; and infinitive is constructed from the past tense of the verb, but after the emergence of infinitive, the stems are usually recited and recalled on the basis of the infinitive. Out of the last two phonemes of the past stem, the originality is with the phoneme “t” and frequency prevalence is with the phoneme “d”. Today, there are eight past morphemes in Persian language: -d, -ad, -id, -t, -st, -est, -ist, -oft, Regular verbs include pseudo-verbs, causatives, prayers and imperatives, and a few other delicate points.
ابوالقاسمی، محسن؛ دستور تاریخی زبان فارسی. چ 11، تهران: سمت، 1393.
ــــــــــــ ؛ ماده‌های فعلهای فارسی دری. تهران: ققنوس، 1374.
ــــــــــــ ؛ تاریخ زبان فارسی. تهران: سمت، 1374.
ارژنگ، غلامرضا؛ دستور زبان فارسی امروز روش زبانشناختی، تهران: قطره، 1394.
البرزی‌ورکی، پرویز؛ «رده‌شناختی ساخت‌واژی»، پژوهش زبانهای خارجی، ش 12، بهار و تابستان: 18 - 3، 1381.
انوری، حسن و گیوی، احمد؛ دستور زبان فارسی. تهران: فاطمی، 1390.
باقری، مهری؛ «اختلافات واجی ماده‌های ماضی و مضارع در زبان فارسی»، نامه انجمن، ش 23، پاییز: 5 -10، 1385.
ـــــــــــ ؛ تاریخ زبان فارسی، تهران: قطره، 1393.
باطنی، محمدرضا؛ توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: امیرکبیر، 1392.
خیام‌پور، عبدالرسول؛ دستور زبان فارسی. تبریز: ستوده، 1392.
دهخدا، علی‌اکبر؛ لغت‌نامه دهخدا، تهران: چاپخانۀ دولتی ایران، 1337.
شریعت، محمدجواد؛ دستور زبان فارسی، چ ششم، تهران: اساطیر، 1372.
شقاقی، ویدا؛ مبانی صرف، تهران: سمت، 1391.
صادقی، علی‌اشرف؛ «تحول افعال بی‌قاعدۀ زبان فارسی»، جستارهای ادبی، ش 24: 791 - 801، 1349.
طباطبایی، علاءالدین؛ فعل بسیط فارسی و واژه‌سازی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، 1376.
غلامحسین‌زاده، غلامحسین؛ نگارش مقدماتی زبان فارسی. تهران: سمت، 1389.
فرشیدورد، خسرو؛ دستور زبان مفصل امروز، تهران: انتشارات سخن، 1388.
قریب، عبدالعظیم و دیگران (پنج استاد)؛ دستور زبان فارسی، چ 5، تهران: ناهید، 1389.
کرمپور، فاطمه و همکاران؛ «تجزیه و تحلیل واج‌شناختی افعال بی‌قاعدۀ زبان فارسی معاصر: رویکرد بهینگی»، پژوهشهای زبانی، دورۀ 2، ش 1، بهار و تابستان: 51 - 82، 1390.
لازار، ژیلبر؛ دستور زبان فارسی معاصر، تهران: هرمس، 1384.
ماهوتیان، شهرزاد؛ دستور زبان فارسی از دیدگاه رده‌شناسی، ترجمۀ مهدی سمایی، تهران: مرکز، 1393.
مشکوه‌الدینی، مهدی؛ دستور زبان فارسی بر پایۀ نظریۀ گشتاری، چ 12، مشهد: دانشگاه، 1391.
ــــــــــــ؛ دستور زبان فارسی واژگان و پیوندهای ساختی، تهران: سمت، 1384.
منشی‌زاده، مجتبی؛ «تکواژ ماضی‌ساز و گونه‌های آن»، پژوهشنامۀ علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، ش23، 1377.
ناتل‌خانلری، پرویز؛ تاریخ زبان فارسی، چ دوم، تهران: نشر نو، 1365.
ناصر خسرو (1304-1307). دیوان قصاید و مقطعات، تهران: کتابخانۀ تهران.
وحیدیان کامیار، تقی و غلامرضا عمرانی؛ دستور زبان فارسی (1)، تهران: سمت، 1392.
وفایی، عباسعلی؛ «ساختمان فعل در زبان فارسی»، پژوهشهای ادبی، ش 55، بهار: 131 - 146، 1396.
Henderson, M. (1978). Modern Persian verb morphology. Journal of the American Oriental Society, Vol. 98, No. 4. PP.375-388.
Yarmohammadi, L and C. Ronayne (1976). The Persian verb reconsidered archive rientalni, 46.
Literary Research
