نقدی بر سیر تاریخی ساختمان فعل مرکب در کتب مهم زبان‌شناسی و دستور زبان فارسی دکتر سید مهدی رحیمی؛ علی قبادی کیا

نویسندگان
1 استادیار گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
2 کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
چکیده
نگارندگان این مقاله تلاش کرده­اند براساس روش تحقیق کتابخانه­ای مبتنی بر نظریه­های­ معناگرایی و ساختارگرایی، گزارشی از سیر تاریخی تکامل ساختمان فعل مرکب را از گذشته تا امروز ارائه و مورد نقد و بررسی قراردهند. این پژوهش نشان­ می­دهد که هرچه از آغاز تدوین کتابهای دستوری­ و توجه علمی به مقوله افعال، فاصله می­گیریم و به امروز می­رسیم، «ساختمان فعل مرکب» و راه­های تشخیص آن تکامل بیشتری می­یابد و مشخص می­شود که در این مبحث، همواره باید به مفاهیم ساختواژی، نحوی ومعنایی، توأمان نگریسته شود. بر این اساس فعل مرکب «فعلی است که از دوجزء (اسم یا صفت + همکرد) تشکیل شده است که در مجموع یک معنی دارد و در جمله نقش اسناد را به عهده دارد و گسترش پذیری مانع مرکب بودن آنها نیست.»

کلیدواژه‌ها

موضوعات