قرائتی بر مبنای نظریه‌ نقد نو از شعر «دود، فقط نامهای مختلفی دارد» سروده‌ گروس عبدالملکیان

در این پژوهش شعر «دود، فقط نام­های مختلفی دارد» از گروس عبدالملکیان، بر مبنای نقد نو تحلیل و بررسی می­شود. نقد نو در راستای دست­یابی به قرائت تنگاتنگ از متن، به بررسی روابط میان عناصر درون­متنی و درونمایه­ی آثار می­پردازد. معیار سنجش در این رویکرد مبحثی به نام وحدت اندام­وار، به معنای کارکرد تمامی اجزا در کنار یکدیگر برای ایجاد یک کلیت تجزیه­ناپذیر، است و چهار رکن مورد توجه آن در اثر عبارتند از: تنش محتوایی، متناقض­نما، کنایه (آیرونی) و ابهام. در راستای چنین قرائتی ، معانی قاموسی و فراقاموسی واژگان، نمادها، تصاویر، آرایه­ها، علایم سجاوندی و شکل نوشتاری آن مورد بررسی قرار گرفت و حاصل آن کشف وحدتی اندام­وار میان عناصر شکلی اثر با هم و با کلیت اثر است که حول تنش محتوایی شعر، تقابل میان دو مقوله «فنا و بقا»، شکل گرفته است. این تنش محتوایی با بن­مایه­ی «گذرندگی» و «دگردیسی هویتی» تقویت می­شود و با غلبه فنا بر بقا به اتمام می­رسد. بنابراین شعر «دود، فقط نام­های مختلفی دارد» یک کلیت منسجم از عناصر سازنده­ا­ی است که در ارتباطی منظم و متقابل اثری با معیارهای ادبیت متن آفریده­اند.