نقد و تحلیل آپوکالیپس در آثارعرفانی ـ وحیانی و نقش آن در گفتگوی فرهنگها

نویسنده
دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
یکی از مفاهیم مشترک که در تمام جوامع و فرهنگها بر ضرورت پذیرش آن تأکید شده، گفتگو و نقش آن در تقریب اقوام و ملل است. گفتگو به عنوان یکی از عناصر تعامل فرهنگی ملتها و در سطح کلان در بسترهای گوناگون تجلی می‏یابد که امکان بالقوه و شرایط ظهور آن, پذیرش مؤلفه‏های مشترک جهانی است. یکی از این بسترها ـ در حوزه ارتباط کلامی- مکاشفه‏های اسطوره‏ای و دینی است که خود به عنوان یکی از ابعاد هفتگانه دین تلقی می‏شود.

این جستار پژوهشی در عرصه مکاشفات جهانی (زرتشتی، عهد قدیم و جدید) از یک سو و مکاشفه های عرفانی مندرج در آثار ادبی از سویی دیگر است که ضمن توجه به معنای نخستین مکاشفه (Revelation) به معنای ثانوی آن نیز (Apocalypse) می‏پردازد و آنگاه پیوند آن را با برخی مقولات مشابه نظیر اسطوره(Myth) رستاخیز و نشوز(Eschatology) هزاره‏گرایی (Millennium) نشان می‏دهد. نگارنده همچنین در این مقاله ضمن تجزیه و تحلیل زیرساخت‏ مکاشفه ها در غرب و شرق به این مسأله می‏پردازد که مکاشفه‌ها نزد حکما و عرفا به عنوان صاحبان آثار ناب عرفانی - ادبی و در کتابهای مقدس و ادیان توحیدی از بنمایه و جریان ثابتی پیروی می‏کند و آن ویژگی منحصر به فرد مکاشفه ها با توجه به ساختار فکری، قومی و فرهنگی ملتها و فرهنگها است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات