1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشگاه تربیت مدرس ، zolfagari@modares.ac.ir
چکیده: (945 مشاهده)
یکی از گونههای ادبی شعر عامه صلواتخوانی است که به منظور تبرکبخشی و توسل به اولیای دین در موقعیتها و مراسم مختلف خوانده میشود و مخاطب را به فرستادن صلوات فرا میخواند. غالباً این اشعار را تحت تأثیر موقعیت اجرای آنها زیر عنوانهای دیگر قرار میدهند؛ برای مثال آنها را شعر کار، چاووشی یا سحریخوانی در نظر میگیرند حال اینکه هر یک گونهای متمایز و مستقل است. در این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش هستیم که صلواتخوانی از دید ژانرشناسی چگونه شعری است و چه ویژگیهایی دارد. با در نظر گرفتن مطالعات ژانری ویژگیهای متنی و برونمتنی این اشعار بررسی شد؛ ویژگیهایی همچون ساختار، محتوا، کارکرد و چگونگی تعامل میان سرخوان و مخاطبان. در منابع مکتوب نمونههای اندکی از صلواتخوانی وجود دارد؛؛ اما در همین نمونههای اندک، ساختار و ویژگیهای واحدی به چشم میخورد که میتوان بر اساس آنها صلواتخوانی را یک گونۀ ادبی مستقل به شمار آورد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه دریافت: 1400/2/25 | پذیرش: 1400/12/9 | انتشار: 1402/7/10