Criticism of Historical evolution of Persian Complex Predicates in the Reference textbooks of Persian Linguistics and Grammar
(Seyyed Mehdi Rahimi. PH.D, Ali Ghobadi Kia.. LIRE 2017; 14 (55) :61-88
URL:
http://lire.modares.ac.ir/article-41-6225-fa.html
1- استادیار گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
2- کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
چکیده: (8846 مشاهده)
نگارندگان این مقاله تلاش کردهاند براساس روش تحقیق کتابخانهای مبتنی بر نظریههای معناگرایی و ساختارگرایی، گزارشی از سیر تاریخی تکامل ساختمان فعل مرکب را از گذشته تا امروز ارائه و مورد نقد و بررسی قراردهند. این پژوهش نشان میدهد که هرچه از آغاز تدوین کتابهای دستوری و توجه علمی به مقوله افعال، فاصله میگیریم و به امروز میرسیم، «ساختمان فعل مرکب» و راههای تشخیص آن تکامل بیشتری مییابد و مشخص میشود که در این مبحث، همواره باید به مفاهیم ساختواژی، نحوی ومعنایی، توأمان نگریسته شود. بر این اساس فعل مرکب «فعلی است که از دوجزء (اسم یا صفت + همکرد) تشکیل شده است که در مجموع یک معنی دارد و در جمله نقش اسناد را به عهده دارد و گسترش پذیری مانع مرکب بودن آنها نیست.»
موضوع مقاله:
زبان و زبان شناسی دریافت: 1392/12/6 | پذیرش: 1394/10/26 | انتشار: 1396/3/30