1- دانشگاه شیراز
2- دانشگاه شیراز ، mrezaei@shirazu.ac.ir
چکیده: (2601 مشاهده)
پرسش اصلی این مقاله این است که آیا اسطوره میتواند حضوری ناخودآگاهانه در فرایند شکلگیری فرم ادبی داشته باشد؛ برای پاسخ به این پرسش ابتدا با رویکردی توصیفیـتحلیلی لایههای دوگانه باورهای اساطیری درباره رابطه آب و باران، باروری و نعمتبخشی با خویشکاری اصلی پادشاه در یک نظام سیاسیـفرهنگی تشریح شده است. در ادامه یافتههای این مقاله نشان میدهد که باور به رابطه شاه و مجموعه عقاید مرتبط با آب و باران منبع مهم و مؤثری در شکلگیری ناخودآگاهانه رایجترین و پربسامدترین خانواده تصویری در شعر مدحی فارسی بوده است. همچنین این مقاله با توضیح رابطه اسطوره و ادبیت و بررسی روابط متناظر مفهوم شاه با آب و باران و باروری و تحلیل ویژگیهای شاه اسطورهای، ابعاد تکوین یک کلیشه تصویری متکرر را مورد بررسی قرار میدهد.
واژههای کلیدی: اسطوره،
بلاغت،
فرم،
آب،
شاه،
تصویر.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
اسطوره دریافت: 1399/2/6 | پذیرش: 1399/9/8 | انتشار: 1399/10/30