دوره 11، شماره 45 - ( 1393 )                   جلد 11 شماره 45 صفحات 46-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

آیدنلو دکتر سجاد. اسفندیار، ایزدی گیاهی؟. پژوهش‌های ادبی. 1393; 11 (45) :9-46

URL: http://lire.modares.ac.ir/article-41-37786-fa.html


دانشگاه پیام‌نور ارومیه
چکیده:   (3825 مشاهده)
از مطالعۀ زندگیِ معروف‌ترین ایزدان گیاهی در روایات اساطیریِ ملل مختلف (دُوموزی/ تَموز، آتیس، آدونیس، دیونیزوس، اُزیریس، بَعَل، پرسفون، بالدر) و نمودهای حماسی/ انسانیِ آنها (رام، حضرت عیسی(ع) و سیاوش) هجده ویژگی و بن مایۀ مشترک به دست می‌آید که آنها را می‌توان الگوی سرگذشت خدایان نباتی1 نامید. این موارد عبارت است از: 1. نقش و حضور زن 2. رابطۀ مادر- همسری/ خواهر- همسریِ بانوان با خدایان نباتی 3. شهریاری و نژادگی 4. پرورش نزد دیگران 5. تهمت و فتنه انگیزی علیه ایزدان گیاهی 6. ارتباط با درخت/ گیاه 7. اهمیّت و تقدّسِ درختِ مرتبط با آنها 8. ارتباط با آب 9. ارتباط با باده 10. نقش مار 11. داشتن رزم افزار یا وسیلۀ ویژه 12. پیش آگاهی از مرگ 13. نقش نزدیکان در خیانت و آسیب رسانی به آنها 14. مجازات عاملان کشته شدن ایزدان گیاهی 15. کین خواهیِ خونِ خدایان نباتی 16. آیینهای سوگواری 17. سوگواری طبیعت 18. زندگی دوباره و رستاخیز. این مضامین که غالبِ آنها در سرگذشتِ همه یا بعضی از یازده ایزدِ گیاهیِ یاد شده و تجلیّات بشری آنها تکرار می‌شود در زندگی و روایات اسفندیار در شاهنامه  و دیگر منابع رسمی و عامیانه/ نقّالی نیز هست. بر این اساس و با توجّه به چهار قرینۀ دیگر (معنای نامِ اسفندیار، احتمال پرستش او، پیوند نژادیِ وی با آدونیس و ارتباطش با آیینهای بهاری و باروری طبیعت) احتمال داده شده که شاید اسفندیار نیز در سرشت اساطیری و باستانیِ خود یکی از ایزدان گیاهی بوده که در ساختار داستانهای حماسیِ ایران به ویژه روایات دینی (زرتشتی) شخصیّت اصلی او دچار تغییر و فراموشی شده است.

 
متن کامل [PDF 1283 kb]   (2597 دریافت)    
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی | موضوع مقاله: اسطوره
دریافت: 1398/8/6 | پذیرش: 1398/8/6 | انتشار: 1398/8/6

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.