دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (1875 مشاهده)
در سنت نقد ادبی فارسی اعتقاد بر این است که با سنایی غزنوی شعر فارسی از دایره تنگ اشرافیت و مادیگراییِ عشرتجویانه دربارها بیرون آمد و به عرصههای نوین معرفتاندیشانه قدم نهاد و با تودههای مردم درآمیخت. به نظر میرسد نقش سنایی غزنوی در کنار ایجاد تحول مضمونی و تغییر رویکردهای شعر فارسی در برگرداندن اصل «تجربه مداری» (Experimental) شعر نیز قابل توجه است؛ چیزی که در نقد ادبی ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است. سنایی علاوه بر ایجاد تحول مضمون و محتوای غزل، آن را به سوی تجربهمندی سوق داد و غزلیاتی سرود که حامل عوالم کشف و شهودهای عارفانهاش بود و از این نظر راه تکرار و تقلید را بر غزل فارسی بست و پیشگامی موفق برای شاعران بزرگ بعد از خود مانند عطار، سعدی و حافظ شد. در این مقاله اصل تجربهمندی را در غزلیات سنایی بررسی خواهیم کرد تا اصالت شعر و غزل او را در حوزه انسجام ساختاری و وحدت معنایی ابیات نشان دهیم؛ انسجامی که از طریق حفظ تجربه شهودی و بازسازی آن در زبانه شاعرانه ایجاد شده است.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زیبا شناختی شعر دریافت: 1398/7/29 | پذیرش: 1398/7/29 | انتشار: 1398/7/29