دوره 19، شماره 78 - ( 1401 )                   جلد 19 شماره 78 صفحات 315-289 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ https://doi.org/10.2634/Lire.19.78.12
‎ 20.1001.1.17352932.1401.19.78.8.8

XML English Abstract Print

کارکردهای تعلیق در ایجاد ابهامهای زبانی و ویرایشی با تکیه بر اشعار نیما یوشیج، شاملو و موسوی
سیده ملیحه هاشمی سلیمی* 1، حسین حسن‌پور آلاشتی2 ، علی اکبر باقری خلیلی2 ، مسعود روحانی3
1- دانشگاه مازندران ، Hashemi.m.h.1398@gmail.com
2- دانشگاه مازندران
3- دانشگاه مازندذان
چکیده:   (4328 مشاهده)
ابهام‌گرایی یکی از ویژگیهای بعضی از اشعار برجسته‌‌ معاصر است که بر اثر القای مفاهیم بکر و از پیش نیندیشیده ایجاد می‌شود. یکی از کارکردهای این­گونه ابهام، ایجاد حس تعلیق است. تعلیق، حالت انتظاری است که گوینده، مخاطب را آگاهانه و هدفمند در تردید و بی­خبری از نتیجه­ روایت قرار می­دهد؛ اما به کمک عناصر زبانی، امکان اندیشه، پیش­بینی و کشف حلقه­های گمشده را در گزاره­های شعری فراهم می­سازد. تعلیق مخاطب در فهم معانی و مقاصد گوینده، شوق خواندن را سبب می‌شود. حسّ کنجکاوی خواننده به انضمامِ پیشفرضها، پیش­اندیشی­هایش و امکانهایی که طی هر تعلیق رخ می­دهد، سبب بازتولید معنا می­شود.
در این جستار، پس از بررسی عوامل زبانی و ویرایشی ابهام همچون واژگان ناآشنا، چندزبانگی، وجود اصطلاحات جدید، کاربرد واژگان تازه و بومی، باستانگرایی، اصطلاحات تخصصی، حذف، جا‌به‌جایی ضمیر، هنجارگریزی ویرایشی و... تحلیل خواهد‌ شد که شاعران معاصر، چگونه از این عوامل برای ایجاد تعلیق با کارکرد‌‌‌هایی چون برجسته‌‌سازی، آشنایی‌زدایی، نوگرایی، توسعه معنایی، چندمعنایی، ایجاز، انتقال بنمایه‌های فرهنگ بومی، توسعه و غنای زبان بهره می­جویند تا بتوانند مخاطب را در جریان روایت با خود همراه سازند.
واژه‌های کلیدی: ابهام و تعلیق، ابهام زبانی و ویرایشی در شعر معاصر، ابهام در شعر نیما، ابهام در شعر شاملو، ابهام در شعر موسوی
متن کامل [PDF 647 kb]   (1575 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: شعر معاصر
دریافت: 1399/11/13 | پذیرش: 1400/7/6 | انتشار: 1401/12/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.