دوره 19، شماره 75 - ( 1401 )
جلد 19 شماره 75 صفحات 76-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد ، hakimazar@Gmail.com
چکیده: (2025 مشاهده)
حاشیه‌نویسی بر متون از سنتهای علمی و ادبی مسلمانان بوده است. از دیرباز نگارش حاشیه، چه از سوی خود مؤلف و چه از سوی شاگردان یا منتقدان مؤلف روشی رایج در گسترش اندیشه علمی و ادبی در حوزه فرهنگ ایران بوده است. حاشیه‌نگاری بر متون از قرن هشتم هجری شتاب گرفت و در روزگار قاجار، حاشیه‌نگاری بر متون فقهی به امری متداول در حوزه‌های علمیه تبدیل شد. حاشیه‌نگاری بر شعر، آن هم شعر معاصر، غریب و نامتداول است که چندان سابقه‌ای در ادب معاصر فارسی ندارد. مهدی اخوان ثالث به سائقه استعداد، مطالعه زیاد، پرورش در حوزه فرهنگی خراسان و آشنایی با متون ادب فارسی و عربی در این زمینه شاعری پرکار و کم مانند است. اخوان ثالث بر شعر خود از مجموعه "ارغنون" تا آخرین مجموعه شعریش، "تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم"، حاشیه‌های گوناگون، طنزآلود، آگاهی‌بخش و ظریف نگاشته است. بر اساس این تحقیق، عمده دلیل او برای این کار دفع دخل مقدر و ابهام‌زدایی از نظریات ادبی او توسط دیگران است. این تحقیق به روش تحلیلی- توصیفی انجام شده و در پی یافتن علل گرایش فراوان اخوان به سنت خودحاشیهنویسی است.
واژه‌های کلیدی: شعر، اخوان ثالث، خودحاشیهنویسی اخوان ثالث، حاشیه‌نگاری شاعره، شعر معاصر و حاشیه-نگاری، طنز در شعر معاصر
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
شعر معاصر
دریافت: 1399/6/13 | پذیرش: 1400/3/16 | انتشار: 1401/2/10
دریافت: 1399/6/13 | پذیرش: 1400/3/16 | انتشار: 1401/2/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |