دوره 18، شماره 73 - ( 1400 )
جلد 18 شماره 73 صفحات 183-155 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه بوعلی سینا ، yosofi.mt@yahoo.com
2- دانشگاه بوعلی سینا
2- دانشگاه بوعلی سینا
چکیده: (2705 مشاهده)
در این پژوهش سعی شده است با بهره‌گیری از ظرفیتهای زبانشناسی نقشگرا، ضمن طرح روشی نو در مطالعات تطبیقی، تأثیرپذیری هوشنگ ابتهاج در سرایش غزل از ذهن و زبان شهریار نشان داده شود و انواع تأثیرپذیریها و زمینه‌های گرایش وی به سبک شعری شهریار مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. بر این اساس انواع اقتباسات ابتهاج از غزلیات شهریار به سه نوع اثرپذیریِ مبتنی بر تکرار یا اثرپذیری تقلیدی، مبتنی بر تکرار و تغییر درون فرایندی یا اثرپذیری ترکیبی، و مبتنی بر تکرار و تغییر برون فرایندی یا اثرپذیری تأویلی قابل تقسیم است. بر مبنای یافته‌های پژوهش، اثرپذیریهای ابتهاج از غزلیات شهریار، بیش از اینکه به تکرار و تقلید متکی باشد بر تغییر و خلاقیت استوار است. زمینه‌های گرایش ابتهاج به بوطیقای شهریار را نیز باید در عواملی چون علاقه و دلبستگی عمیق به شهریار و غزلیات او، مقبولیت غزل شهریار، نقش مخاطب و تأثیر مقطع تاریخی و ... جست وجو کرد.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
شعر معاصر
دریافت: 1399/11/15 | پذیرش: 1400/5/25 | انتشار: 1400/7/30
دریافت: 1399/11/15 | پذیرش: 1400/5/25 | انتشار: 1400/7/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |