دوره 17، شماره 69 - ( 1399 )
جلد 17 شماره 69 صفحات 111-95 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه شیراز
2- دانشگاه شیراز ،mrezaei@shirazu.ac.ir
2- دانشگاه شیراز ،
چکیده: (2733 مشاهده)
پرسش اصلی این مقاله این است که آیا اسطوره می‌تواند حضوری ناخودآگاهانه در فرایند شکلگیری فرم ادبی داشته باشد؛ برای پاسخ به این پرسش ابتدا با رویکردی توصیفی‌ـ‌تحلیلی لایه‌های دوگانه باورهای اساطیری درباره رابطه آب و باران، باروری و نعمت‌بخشی با خویشکاری اصلی پادشاه در یک نظام سیاسی‌ـ‌فرهنگی تشریح شده است. در ادامه یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد که باور به رابطه شاه و مجموعه عقاید مرتبط با آب و باران منبع مهم و مؤثری در شکلگیری ناخودآگاهانه رایجترین و پربسامدترین خانواده تصویری در شعر مدحی فارسی بوده است. هم‌چنین این مقاله با توضیح رابطه اسطوره و ادبیت و بررسی روابط متناظر مفهوم شاه با آب و باران و باروری و تحلیل ویژگیهای شاه اسطوره‌ای، ابعاد تکوین یک کلیشه تصویری متکرر را مورد بررسی قرار می‌دهد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
اسطوره
دریافت: 1399/2/6 | پذیرش: 1399/9/8 | انتشار: 1399/10/30
دریافت: 1399/2/6 | پذیرش: 1399/9/8 | انتشار: 1399/10/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |