جستجو در:
دوره 14، شماره 57 - ( 1396 )
جلد 14 شماره 57 صفحات 164-143 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Symbolism in the modern sonnets of the young female poets (Case study: Maryam Jafari Azarmani, Najmeh Zare', Pantea Safaei Boroujeni). LIRE 2017; 14 (57) :143-164
URL: http://lire.modares.ac.ir/article-41-419-fa.html
URL: http://lire.modares.ac.ir/article-41-419-fa.html
یگانه دکتر سپیده، قهاری سحر. نمادپردازی در غزل نو شاعران جوان زن (با تکیه بر غزلیات مریم جعفری آذرمانی، نجمه زارع و پانتهآ صفایی بروجنی). پژوهش‌های ادبی. 1396; 14 (57) :143-164
1- استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه الزهرا
2- دانشجو دانشگاه الزهرا
2- دانشجو دانشگاه الزهرا
چکیده: (9544 مشاهده)
یکی از شگردهای عمده بیانی در غزل نو ، نمادپردازی است. از این رو دیدگاهی شایسته برای مطالعه نوغزلسرایی در شعر جوان و بویژه آثار زنان شاعر انگاشته شد. بر این اساس مجموعه غزلهای سه تن از زنان نامآشنای شعر جوان (مریم جعفری آذرمانی، نجمه زارع و پانتهآ صفایی بروجنی) از دید نمادپردازی و شیوه بسامدگیری دقیق و توصیف ـ تحلیل دادهها مورد مطالعه قرار گرفت. بسامدها نشان داد که نمادها به ترتیب بسامد، عبارت است از: «نمادهای محیطی (طبیعی و سازهای) بویژه نمادهای طبیعت جاندار»، «نمادهای تاریخی بویژه تاریخ پیامبران»، «نمادهای اساطیری و حماسی، بیش از همه تحت تأثیر شخصیتهای شاهنامه فردوسی»، «نمادهای دینی، با محوریت شیطانهراسی»، «نمادهای غنایی، محدود به شخصیتهای آثار غنایی نظامی»، «نمادهای ادبی، با هویتبخشی معنایی به اصطلاحات ادبی» و کمتر از همه «نمادهای فرهنگی (ملی و قومی)».
در نتیجه نمادپردازی یکی از ویژگیهای بیانی نوغزلسرایی شاعران زن جوان به‌شمار میآید و مبنای آن بر استفاده از نمادهای رایج در شعر معاصر قرار گرفته است؛ ازاین رو بسامد نمادهای بدیع و نیز کشف ابعاد نو در نمادهای رایج، محدود و اندک ارزیابی میشود و تنها در نمادپردازیهای «ادبی» و در مواردی معدود در نمادهای «دینی» و «طبیعی»، نوآوریهایی در این زمینه مشهود است.
در نتیجه نمادپردازی یکی از ویژگیهای بیانی نوغزلسرایی شاعران زن جوان به‌شمار میآید و مبنای آن بر استفاده از نمادهای رایج در شعر معاصر قرار گرفته است؛ ازاین رو بسامد نمادهای بدیع و نیز کشف ابعاد نو در نمادهای رایج، محدود و اندک ارزیابی میشود و تنها در نمادپردازیهای «ادبی» و در مواردی معدود در نمادهای «دینی» و «طبیعی»، نوآوریهایی در این زمینه مشهود است.
واژه‌های کلیدی: «نمادپردازی» در «غزل نو»، نماد در شعر نجمه زارع، نماد در شعر پانته آصفایی بروجنی، نماد در شعر مریم جعفری آذرمانی، نیما در شعر معاصر فارسی.
موضوع مقاله:
زبان و زبان شناسی
دریافت: 1396/7/16 | پذیرش: 1396/9/16 | انتشار: 1396/9/27
دریافت: 1396/7/16 | پذیرش: 1396/9/16 | انتشار: 1396/9/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |