جستجو در:
دوره 6، شماره 25 - ( 1388 )
جلد 6 شماره 25 صفحات 156-139 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Criticism of Freedom of Mankind’s Will in Massnavi Ma’anavi. LIRE 2009; 6 (25) :139-156
URL: http://lire.modares.ac.ir/article-41-37662-fa.html
URL: http://lire.modares.ac.ir/article-41-37662-fa.html
محرمی دکتر رامین. نقد آزادی اراده انسان در مثنوی معنوی. پژوهش‌های ادبی. 1388; 6 (25) :139-156
دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (1801 مشاهده)
نقد و بیان محاسن و معایب اختیار انسان از دیدگاه عرفانی مولوی موضوع اصلی این مقاله است. با تحلیل ابیات مربوط به اختیار انسان در مثنوی، ابعاد مختلف دیدگاه مولوی درباره اختیار روشن شده است. مولوی با عقیده اختیار انسان موافق است؛ اختیاری که سبب هدایت و رستگاری انسان می‌شود، اما اختیاری را که سبب سرکشی و دور شدن از حقیقت گردد، نمی‌پذیرد. او با اینکه جبر عرفانی را نیز در مفهوم فنای اراده بنده و معیت با حق در کنار اختیار قبول می‌کند، اختیار را لایق و برازنده مقام اولیای خدا و انسانهای کامل می‌داند؛ زیرا اختیار، انسان را اشرف مخلوقات ساخته است. او بعد از اثبات اختیار انسان به شکایت از اختیار می‌پردازد؛ زیرا اختیار، عامل ابتلای انسان شده، و عالم را به دو قطب خیر و شر تقسیم نموده، و انسان را از بزم حضور خداوند دور نگه داشته است. از دیدگاه مولوی، امانتی که خداوند در روز الست به انسان داد، همان اختیار است.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
ادبیات کلاسیک
دریافت: 1398/8/1 | پذیرش: 1398/8/1 | انتشار: 1398/8/1
دریافت: 1398/8/1 | پذیرش: 1398/8/1 | انتشار: 1398/8/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |