دوره 20، شماره 81 - ( 1402 )
جلد 20 شماره 81 صفحات 120-101 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم ساکی1 
، علی گراوند* 2
، علی گراوند* 2
1- دانشگاه ایلام
2- دانشگاه ایلام ، a.garavand@ilam.ac.ir
2- دانشگاه ایلام ، a.garavand@ilam.ac.ir
چکیده: (483 مشاهده)
این پژوهش با رویکرد شناختی و روش توصیف ابیات و تحلیل آنها بر اساس استعاره شناختی بر مینای کتاب « استعاره‌هایی که با آنها زندگی می‌کنیم» به بررسی استعاره مفهومی « عشق سفر است» در غزل اول دیوان حافظ پرداخته است. نگارندگان به این نتیجه رسیده‌اند که غزل اوّل دیوان حافظ براساس استعاره مفهومی «عشق سفر است» سروده شده و تمامیت آن براساس این استعاره قابل شرح و تفسیر، و تمام اجزای آن است به‌گونه‌ای که حافظ با به کارگیری این طرح واره بر آن است تا جنبه‌هایی از عشق را برای خوانندگان پنهان و جنبه‌هایی دیگر را برجسته کند. درواقع او تعمداً جنبه‌ای از بزرگی عشق را نشان می‌دهد که قدر و منزلت خویش را در دنبال کردن مقصود و معشوق بالا ببرد و اگر درجایی نتوانست به مقصود نایل شود با نشان دادن سختی‌های راه عشق با برانگیختن احساسات مخاطب او را همراه خویش ساخته، برایش توجیهی آورده باشد. هم‌چنین حافظ در این غزل هر آنچه در سیر و سلوک عرفانی با آن روبه‌رو شده در تناظر با اسباب و لوازم سفر قرار داده و نوشته است.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زیبا شناختی شعر
دریافت: 1398/10/3 | پذیرش: 1400/12/9 | انتشار: 1402/6/10
دریافت: 1398/10/3 | پذیرش: 1400/12/9 | انتشار: 1402/6/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |