دوره 20، شماره 81 - ( 1402 )
جلد 20 شماره 81 صفحات 144-121 |
برگشت به فهرست نسخه ها
احلام غلام‌شاهی1 
، ساسان شرفی* 2، منصوره شکرآمیز3
، ساسان شرفی* 2، منصوره شکرآمیز3
1- دانشگاه آزاد اهواز
2- دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ، ssnsharafi@yahoo.com
3- دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز
2- دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ، ssnsharafi@yahoo.com
3- دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز
چکیده: (482 مشاهده)
هدف این جستار بررسی چگونگی مفهوم‌سازی استعاری «مرگ» در داستان «من زنده‌ام» اثر معصومه آباد (1393) است تا بتوان دریافت که یک دختر نوجوان که چهار سال در اسارت رژیم بعثی عراق بوده است، چه دریافتی از پدیدۀ مرگ داشته و آن را چگونه بازنمایی کرده است. این تحلیل در چارچوب نظریۀ استعارۀ مفهومی (لیکاف و جانسون، 1980، 1999؛ لیکاف، 1993) انجام شدهه است. نتایج آن نشان می‌دهد که نویسنده از حوزه‌های مفهومی متعدد و گوناگونی شامل مدرسه، مبارزه، سرگرمی، سفر، بیماری، پدیده‌های طبیعی، نوشیدنی، پاداش، کلید و هم‌چنین از سازوکارهای شناختی انسان‌پنداری، حیوان‌پنداری و شی‌ءانگاری که همگی بر استعاره مبتنی است برای بیان مفهوم مرگ استفاده کرده است.
واژه‌های کلیدی: استعارۀ مفهومی در رمان، مفهوم‌سازی استعاری، استعاره و خاطرات دفاع مقدس، تحلیل ادبی ادبیات دفاع مقدس.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
ادبیات معاصر / داستان / رمان
دریافت: 1400/8/16 | پذیرش: 1400/12/9 | انتشار: 1402/6/10
دریافت: 1400/8/16 | پذیرش: 1400/12/9 | انتشار: 1402/6/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |