دوره 15، شماره 59 - ( 1397 )
جلد 15 شماره 59 صفحات 62-33 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه شیراز
چکیده: (7143 مشاهده)
این پژوهش بر آن است تا دیباچه مثنویها را با روش تحقیق کیفی از نوع تحلیلی- توصیفی و شیوه متنپژوهی واکاوی کند. یافتهها نشان میدهد: با اینکه ساختار دیباچههای منسجم تلفیقی از حمد، نعت و مدح است و تکرار این ساختار مثلثی در هم تنیده، آن را به کلان- الگوی معیاری برای تمامی مثنویهای دیباچهدار فارسی تبدیل کرده است که از مثنویهای نخستین تا ادوار بعد، گسترش و تحوّل بحثبرانگیزی مییابد؛ امّا اجزای این الگو تحت تأثیر اوضاع سیاسی، اجتماعی و دینی عصر، حماسی، غنایی و عرفانی بودن موضوع مثنوی، سلیقه رایج زمان و نگرش و شخصیّت مثنویسرا در نوسان است. افزون بر این، نبود دیباچه در برخی مثنویها سؤال‌برانگیز است؛ پارهای دیگر دیباچه منثور و بعضی شروعی رمزی دارد.
واژه‌های کلیدی: ساختار دیباچه در مثنوی، بدون دیباچه، دیباچهدار، دیباچه خاصّ، دیباچه رمزی، دیباچه منثور.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
زبان و زبان شناسی
دریافت: 1396/6/12 | پذیرش: 1396/12/2 | انتشار: 1397/3/30
دریافت: 1396/6/12 | پذیرش: 1396/12/2 | انتشار: 1397/3/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |