یکی از جریانهای عظیم ادبی و اجتماعی فرهنگ و تمدن ایران، که نزدیک به یک و نیم قرن،
یعنی از اواخر قرن دوازدهم تا ابتدای قرن چهاردهم هجری قمری، بخش بزرگی از جهان
ایرانی را در ماوراء النّهر تحت نفوذ خود قرارداده بود، بیدل گرایی و رسوخ افکار و آثار، شکل
1721 م ) شاعر - 1133 ه .ق/ 1644 - بیان و اسلوب گفتار میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی ( 1054
جغتایی نژادِ فارسی گوی هندوستان بود.
1954 م ) بنیانگذار ادبیات نوین تاجیک، نقش بسیار مهمی در - صدرالدین عینی ( 1878
معرفی این جریان بزرگ و تأثیرگذار ادبی و اجتماعی داشته است . در این مقاله، چشم انداز
روشنی از وضعیت این جریان با تکیه بر آثار عینی در ماوراءالنّهر ترسیم، و در شش بخش
تنظیم شده است:
1. پیشگامان و طراحان نظریه بیدل گرایی در ماوراءالنّهر
2. آشنایی عینی با بیدل
3. نخستین تحقیق عینی درباره بیدل
4. عینی و بیدل در نمونه ادبیات تاجیک
5. بررسی و تحلیل کتاب میرزا عبدالقادر بیدل
6. بیدل در یادداشتها

واژه‌های کلیدی: ادبیات تاجیک، ماوراءالنّهر قرن بیست، بیدل گرایی، بیدل، عینی.

متن کامل [PDF 166 kb]   (2278 دریافت)